Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ο Ελληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Ελληνοιταλικές σχέσεις και ανταλλαγές

                                      ΣΧΟΛΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ

Το έργο του Ελληνοιταλικού Σχολικού Δικτύου Μεγάλη Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό,
α/ στην διατήρηση της παράδοσης της Γκρεκάνικης διαλέκτου και των εθίμων της αναγνωρισμένης Ελληνικής μειονότητας της Κάτω Ιταλίας που αριθμεί περίπου 40.000 κατοίκους.
β/ στην διδασκαλία της Νέας Ελληνικής γλώσσας στον πληθυσμό της Κάτω Ιταλίας ώστε οι μαθητές εκτός απο την τοπική διάλεκτο να μαθαίνουν και τα Νέα Ελληνικά
γ/ στην διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας στην Ιταλία..
δ/ στην αδελφοποίηση Δήμων και Πόλεων της Κάτω Ιταλίας με Δήμους ή Πόλεις στην Ελλάδα
ε/ στην αδελφοποίηση Σχολικών Μονάδων και στην σύσφιξη των σχέσεων των μαθητών Ελλάδας και Κάτω Ιταλίας



Εκπαιδευτικές επισκέψεις - Σχολικές δράσεις


                      Επίσκεψη του μουσικού σχολείου Καρδίτσας στην κάτω Ιταλία


Στις 19 Οκτωβρίου καθηγητές και μαθητές του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας μετέβησαν στην πόλη Βίμπο Βαλέντσια της Καλαβρίας. Η περιοχή αυτή είναι στην κάτω  Ιταλία της Μεγάλης Ελλάδας (Magnia Grecia), που δημιούργησαν στην Καλαβρία οι Έλληνες, πριν από σχεδόν τρεις χιλιετίες. Η επίσκεψη ήταν στο πλαίσιο των δράσεων του Ευρωπαϊκού Εκπαιδευτικού Προγράμματος Comenius, το οποίο άρχισε πριν από δύο περίπου χρόνια και ολοκληρώνεται τον επόμενο Μάιο. Το Μουσικό Σχολείο της πόλης μας έχει συμπράξει με άλλα τέσσερα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (από Ιταλία, Πορτογαλία, Τουρκία και Πολωνία),με το θέμα: «Εθνικοί ήρωες-προσωπικότητες και ο ρόλος τους στην διαμόρφωση μιας ταυτότητας ενεργού Ευρωπαίου πολίτη». Κάθε συμμετέχουσα χώρα έχει επιλέξει έναν πολίτη της-πρότυπο, έναν εθνικό ήρωα, μια φιγούρα που μπορεί ν’ αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και πρότυπο Ευρωπαίου πολίτη και τον παρουσίασε στις άλλες χώρες. Η επιλογή των μαθητών μας ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης. Προηγήθηκαν επισκέψεις στην Πολωνία, Τουρκία και Πορτογαλία, όπου αναπτύχθηκαν πολιτιστικές δράσεις και ανταλλαγές απόψεων πάνω στο θέμα.

Η ελληνική αποστολή ταξίδεψε αεροπορικώς από Αθήνα για την πόλη Βίμπο. Οι μαθητές φιλοξενήθηκαν από ντόπιες οικογένειες, με σκοπό: α) να εξασκήσουν την Αγγλική γλώσσα  και β) να συνάψουν φιλικές σχέσεις με αυτούς. Οι Ιταλοί μαθητές και γονείς-οικοδεσπότες περίμεναν τα ελληνόπουλα στο αεροδρόμιο και τα οδήγησαν στα σπίτια τους. Την επόμενη μέρα, Τρίτη, 20-10-2009, έγινε η συνάντηση όλων των αποστολών, καθηγητών και μαθητών, στο σχολείο(Γυμνάσιο και Λύκειο) Vito Capialbi, όπου τους φιλοξενούμενους υποδέχθηκαν σε εγκάρδιο κλίμα ο Διευθυντής του σχολείου, κ. Giovanni Polikaro, οι Υποδιευθυντές, εκπρόσωποι της Δευτεροβάθμιας και της Περιφερειακής Εκπαίδευσης, καθώς και o Δήμαρχος της πόλης κι εκπρόσωπος του Νομάρχη. Μετά τους θερμούς χαιρετισμούς  τονίστηκε από όλους η σημασία τέτοιων συμπράξεων, όσον αφορά την προώθηση της Ευρωπαϊκής ιδέας και του πολιτισμού όλων των χωρών-μελών της Ε.Ε. Κατόπιν οι μαθητές μας, υπό τη συνοδεία της καθηγήτρια Μουσικής, κ. Ζωής Αθανασίου στο πιάνο, ερμήνευσαν τραγούδια από την Κάτω Ιταλία, προς τιμήν της χώρας υποδοχής



Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε μαθήματα του σχολείου, όπως: Δημιουργία σχολικής εφημερίδας, Αγγλικά, Φυσική, Μαθηματικά μέσω Η-Υ. Το πρόγραμμα περιείχε ξενάγηση στην πόλη και τ’ αξιοθέατά της. Το Βίμπο αποτελούσε αποικία των αρχαίων Ελλήνων και η πρώτη της ονομασία ήταν Ιππόνιον. Μετά πήγαμε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας και κατόπιν, στις 7:30 μ.μ. στο σχολικό αμφιθέατρο, παρακολουθήσαμε κονσέρτο κλασικής μουσικής σε έργα Σοπέν, από τον καθηγητή του σχολείου και συνθέτη, τον κ. Vincento Pasceri.                                   
                Την Τετάρτη 21-10-2009, έγινε στο σχολείο διεξοδική συζήτηση για τη μεθοδολογία και την εξέλιξη του κοινού στόχου των πέντε σχολείων. Οι μαθητές παρουσίασαν τα websites που δημιούργησαν οι ίδιοι για το Πρόγραμμα Comenius. Μετά οι αποστολές περπατήσαμε  ως το Δημαρχείο, όπου μας δέχτηκε ο Δήμαρχος, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, ο οποίος μίλησε με θερμά λόγια για την υλοποίηση του Προγράμματος, τόνισε τη σημασία της ενωμένης Ευρώπης κι έγινε ανταλλαγή συμβολικών δώρων με όλες τις ομάδες.

Μετά, μαθητές και καθηγητές, επισκεφτήκαμε το Εμπορικό Επιμελητήριο, όπου  ξεναγηθήκαμε στις αίθουσές του, στην έκθεση αρχαίων και μοντέρνων εκθεμάτων-έργων τέχνης που υπάρχουν εκεί. Οι ομάδες κατόπιν είχαμε την ευκαιρία να ξεναγηθούμε στον Καθεδρικό Ναό της πόλης κι από κει να επισκεφθούμε το μοναδικό ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο του Βίμπο, το οποίο έχει και φιλανθρωπική δράση. Μετά επιβιβαστήκαμε σε λεωφορείο που μας μετέφερε στην κοντινή πόλη Pizzo, στα παράλια της Καλαβρίας. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τη μοναδική στον κόσμο εκκλησία του Piedigrotta, με λαξευμένα αγάλματα στους βράχους. Μετά κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη και  φωτογραφηθήκαμε στα σοκάκια της, που θύμιζαν Ελλάδα του ’60 κι απολαύσαμε την καταπληκτική θέα της Μεσογείου. Το βράδυ καταλήξαμε στο Resort Green Garden, ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα τεραστίων διαστάσεων, όπου μας παραχωρήθηκε δείπνο από τον ιδιοκτήτη, ως δείγμα εκτίμησης και φιλίας. Συγκινητικό ήταν το γεγονός πως όλοι οι Ιταλοί εκεί μας τόνιζαν συνεχώς ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και πως αισθάνονται αδέλφια μας



Η  Πέμπτη 22-10-2009 ήταν η τελευταία μέρα στο σχολείο υποδοχής.  Όλο το πρωί, όσο οι μαθητές παρακολουθούσαν μαθήματα μαζί με τους Ιταλούς φίλους τους, οι καθηγητές συζητούσαμε για την επόμενη φάση του Προγράμματος και συμφωνήσαμε για τις δράσεις που θα γίνουν μέχρι αυτήν. Αποφασίστηκε η επόμενη και τελευταία διακρατική συνάντηση να γίνει στην Καρδίτσα στις 3 Μαΐου 2010, όπου και θα παρουσιαστεί από κάθε χώρα το τελικό προϊόν της εργασίας των παιδιών. Συμφωνήθηκε να εκδοθεί ως τότε  από την κάθε συμμετέχουσα χώρα-στην Αγγλική γλώσσα- ένα βιβλίο με τη ζωή και το έργο όλων των ηρώων που επιλέχθηκαν.
              Το μεσημέρι οι φιλοξενούμενοι από τις τέσσερις χώρες μεταφερθήκαμε  με λεωφορείο στη γειτονική πόλη Troppea, στο τοπικό Ι.Ε.Κ. . Κατόπιν απολαύσαμε την καταπληκτική θέα της θάλασσας, τριγυρίσαμε στην πόλη, επισκεφτήκαμε τον Καθεδρικό Ναό και τέλος επιστρέψαμε στο Βίμπο. Στις αποστολές προσφέρθηκε δείπνο από το Δήμαρχο.
                  Την Παρασκευή, την ώρα του αποχαιρετισμού δεν έλειψαν τα δάκρυα συγκίνησης από πολλούς, αφού η επίσκεψη εκεί χάρισε σε όλους μας υπέροχες στιγμές κι αξέχαστες εμπειρίες και δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ μαθητών και καθηγητών όλων των χωρών.
Η Ελληνική ομάδα ταξίδεψε  με τρένο ως τη Ρώμη, όπου και έμεινε μέχρι το επόμενο βράδυ. Οι έξι μαθητές με συνοδούς τους τέσσερις καθηγητές, επισκεφτήκαμε τα πιο γνωστά αξιοθέατα της «αιώνιας πόλης», τα γνωστά σ’ όλο τον κόσμο, δηλαδή το Κολοσσαίο, τον τεράστιο ναό του Αγίου Πέτρου , το Βατικανό και την Καπέλλα Σιστίνα και μείναμε άναυδοι μπροστά στον πλούτο εκθεμάτων και ομορφιάς που αντικρίσαμε. Εξάλλου η πόλη αυτή καθαυτή μοιάζει με ένα απέραντο μουσείο. Η επιστροφή έγινε αεροπορικώς το βράδυ του Σαββάτου.

Ο Ελληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Η μουσική

Τα ελληνόφωνα τραγούδια της Κάτω Ιταλίας είναι σήμερα οι κύριοι φορείς της παράδοσης της «γκρεκάνικης» γλώσσας (του «griko»). Μιας από τις πολυτιμότερες παραδόσεις του ελληνισμού, που είναι ακόμα ζωντανή στις δυο ελληνόφωνες κοινότητες: του Σαλέντο (με 9 ελληνόφωνα χωριά και 40.000 περίπου κατοίκους) και της Καλαβρίας (με άλλα τόσα χωριά αλλά πολύ λιγότερο πληθυσμό).
Ενα ποιητικό, «τραγουδιστό» γλωσσικό ιδίωμα που διασώζει αρχαία στρώματα της ελληνικής γλώσσας, με νεότερες ιταλικές προσμείξεις, όποια άποψη κι αν δεχτεί κανένας για την καταγωγή του: αυτήν του Morosi (1870) ότι προερχόταν από τη γλώσσα των βυζαντινών του 9ου αι. ή των Gerhard Rohlfs - Γ. Χατζηδάκι ότι το πλήθος των δωρικών και άλλων αρχαίων λεξικολογικών στοιχείων μας πάει στα χρόνια της Μεγάλης Ελλαδας του 8ου π.Χ. αι. Αυτή τη δεύτερη ενίσχυσε και η έκδοση από την Ακαδημία Αθηνών του λεξικού του ελληνόφωνου ιδιώματος που επιμελήθηκε ο Αναστάσης Καραναστάσης. Αρκετά χρόνια τώρα, έχει αποκατασταθεί μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας και από τις δυο πλευρές του Ιονίου, που ενισχύει τους δεσμούς και τονώνει την προσπάθεια των ομάδων που δουλεύουν για τη γλώσσα και τα τραγούδια στα ελληνόφωνα χωριά του Σαλέντο και της Καλαβρίας.


Εκατό χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση αυτής της παράδοσης στο ελληνικό κοινό από τον μεγάλο ποιητή από την Καλημέρα Vito Domenico Palumbo (δικοί του στίχοι είναι το γνωστό μας Καληνύφτα), στον «Παρνασσό» το 1895, η γοητευτική παράδοση των Ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας γίνεται, όλο και πιο πολύ, κομμάτι της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας.Κεντρική παρουσία και καταλύτης σ’ αυτή τη διαδικασία το συγκρότημα Ghetonia (Γειτονία) από το Σαλέντο – που σχηματίστηκε και πήρε τη σημερινή του μορφή ειδικά μέσα από την επαφή του με το ελληνικό κοινό - είναι η πιο προχωρημένη έκφραση ενός ρεύματος στη νεότερη γενιά της Grecίa Salentina να ξαναψάξουν μέσα από τα τραγούδια της ελληνόφωνης παράδοσης μια γλωσσική και πολιτιστική ταυτότητα που περιθωριοποίησε και απειλεί με εξαφάνιση σ’ αυτά τα χωριά η κυρίαρχη ιταλική κουλτούρα (το γλωσσικό παιχνίδι «gheto» - «Ghetonia» είναι ενδεικτικό).
Ήδη από το 1976 ο Roberto Licci έκανε αυτή την πρώτη απόπειρα με το συγκρότημα Canzoniere Grecanico Salentino και τον ομώνυμο δίσκο. Μουσικοί και ερευνητές σαν τον Roberto Licci και τον Luigi Chiriati (Aramire), έπαιρναν πια στα χέρια τους τη συνέχεια της προφορικής παράδοσης, αλλά μέσα στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού και πολιτικού ρεύματος των μεγάλων Ιταλών cantautori και της αναζήτησης των πηγών της παράδοσης

Δύο ήσαν τα σημεία που επηρέασαν σημαντικά (θετικά και αρνητικά) την εξέλιξη της δουλειάς αυτής της νεότερης γενιάς μουσικών:
1. Το άνοιγμα της συστηματικής σχέσης με την Ελλάδα. Είχε τρεις σταθμούς: α) το φιλμ του Δημήτρη Μαυρίκιου Polemonta (1976), όπου ακουγόταν ο Ρομπέρτο μαζί με την αδερφή του Φραντσέσκα στην αρχετυπική απόδοση του «Άντρα μου πάει», σε στίχους του Φράνκο Κορλιανό που ζει και σήμερα στην Καλημέρα, β) την έκδοση του δίσκου του «Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος» για την ελληνόφωνη παράδοση (1983), γ) τη συγκεντρωτική συναυλία των περισσότερων συγκροτημάτων από όλα τα ελληνόφωνα χωριά στο Λυκαβηττό του OM Center (1989), απ΄ όπου προέκυψε μια μεγάλη σειρά συναυλιών στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, ατελείωτη σειρά συλλόγων φιλίας και αδελφοποιήσεων, αλλά κυρίως η γέννηση της Γειτονίας, ακριβώς απ’ αυτήν την επαφή με το ελληνικό κοινό, στην Καλαμάτα δυο χρόνια αργότερα. 2. Η αναγνώριση από το ιταλικό κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα της ελληνόφωνης παράδοσης της Grecia Salentina ως προστατευόμενης μειονοτικής γλώσσας (Minoranze linguistice Grike dell’ Etnia Griko-Salentina) είχε πολύ αντιφατική επιρροή: βοήθησε στην αναγνώριση, το σπάσιμο της απομόνωσης και την τόνωση της αυτοεκτίμησης αλλά η εισροή μεγάλων κονδυλίων που χειρίστηκαν αυτόκλητοι σωτήρες της γλώσσας και της παράδοσης, μακριά από τους φυσικούς φορείς τους, διατάραξε τις ιεραρχίες αξιών, εμπορευματοποίησε κι έκανε μόδα με ατελείωτες ομάδες που ξεφύτρωναν παντού φτιάχνοντας κακέκτυπα, ως τις υπερπαραγωγές του τύπου «Νύχτες Ταραντέλας».

O Eλληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Η μουσική

Agapimu fidella

Sta korafaissu ssianonna linari
Ce 'delrampise mesa sto chloro,
Sekundu motti skonnete o fengari
Atto krovattitu orio, parfeto.

Agapimu fidela protini
Puru ti nifta iss' innu se toro;
Ivo fsunnotas 'e se vrisko 'ci
Ce is ta mala klamata arcino

Tin agapimu vale sti fsichi,
Sekundu sti kardiammu tin vasto:
lus panta sto kosmo pai 'to zisi,
Sekundu s' agapune n' agapisi



Αγάπη μου πιστή

Στο χωραφάκι σου μάζευα λινάρι
και άστραψε μέσα στο πράσινο,
όπως όταν σηκώνεται το φεγγάρι
απ΄το κρεβάτι του, ωραίο, λαμπρό.

Αγαπη μου πιστή, πρώτη,
και τη νύχτα στον ύπνο μου σε βλέπω,
ξυπνώντας δε σε βρίσκω εκεί
και αρχίζω να κλαίω πολύ πολύ.

Την αγάπη μου βάλε στην ψυχή σου,
όπως την κρατώ εγώ στην καρδιά μου,
έτσι πάντα στον κόσμο πάει η ζωή,
όπως σ'αγαπάνε ν'αγαπήσεις.

Ο Ελληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Η μουσική

Κατά την περίοδο της επικράτησης της ελληνικής γλώσσας στη Νότια Ιταλία αναπτύχθηκε και μια ιδιαίτερη μουσική παράδοση με διαφορετικά τραγούδια στην περιοχή του Σαλέντο και της Καλαβρίας.

Τα τραγούδια αυτά τραγουδιούνται στη ιδιόμορφη αυτή διάλεκτο (Grecanica - Γκρεκάνικα) που είναι ένα κράμα ελληνικών και ιταλικών.



Η μουσική αυτή παράδοση μας έγινε γνωστή με την κυκλοφορία δύο δίσκων που περιλάμβαναν ελληνόφωνα τραγούδια από το Μαρτάνο και το χωριό Καλημέρα. Στα τραγούδια του Σαλέντο περιλαμβάνονται νανουρίσματα, μοιρόγια, της δουλειάς, αρωτικά, θρησκευτικά κ.ά. Τραγουδισμένα από δύο φωνές, έχουν στιχουργική μορφή εντεκασύλλαβου. Τα μουσικά όργανα που χρησιμοπούνται είναι κιθάρα ταμπορέλο, οργανέτο, ακορντεόν.
Μια ιδιαίτερη κατηγορία λαϊκών χορών ( ταραντέλα πίτσικα ) σχετίζεται με το μαγικό - θρησκευτικό φαινόμενο και πρόκειται για χορούς που γίνονται με ιδιαίτερο τρόπο για την θεραπεία από το τσίμπημα ενός είδους αράχνης.

Τα τελευταία χρόνια συναντούμε πολλά συγκροτήματα που συνεχίζουν αυτό την όμορφη  μουσική παράδοση, όπως  Cumelca, Ghetonia , Encardia, Canzionere Grecanico Salentino. Συγκροτήματα που βοήθησαν στη διάσωση της γκεκάνικης γλώσσας αλλά και της μουσικής. Κύριο χαρακτηριστικό της μουσικής αυτής είναι ένα σχέδιο βύθισης του ακροατή σε ένα πλούσιο πολιτισμός μυρωδιών, παραδόσεων, ήχων και χρωμάτων όπου η μελωδία είναι ο πρωταγωνιστής. Τραγουδάνε για την ζωή των αγροτών, για τα υπαίθρια τοπία και φυσικά για τη θάλασσα.
Παίζουν ελληνόφωνα, ταραντέλες και τραγούδια της Καλαβρίας και του Ιταλικού Νότου με τα παραδοσιακά τους όργανα οργκανέττο (ακορτντεόν), ταμπουρέλλο (ντέφι) και τζαμπόνια (τσαμπούνα).

Ο Ελληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Η γλώσσα

Η γλώσσα, η διάλεκτος των Ελλήνων της Κάτω Ιταλίας, ονομάζεται Κατωιταλική ή Γραικάνικη διάλεκτος (ή Γραικάνικα) και περιλαμβάνει αρκετά ιταλικά στοιχεία.  Οι ομιλητές της την ονομάζουν Γκρίκο (Grico) ή Κατωιταλιώτικα. Η Κατωιταλική είναι σε κάποιον βαθμό κατανοητή από τους ομιλητές της Ελληνικής γλώσσας.

Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες σχετικά με την προέλευση της διαλέκτου:
  • Η θεωρία του Morosi (1870) και άλλων Ιταλών γλωσσολόγων (κυρίως του Oronzo Parlangeli), σύμφωνα με την οποία η Κατωιταλική προέρχεται από τη γλώσσα των Βυζαντινών εποίκων του 9ου αιώνα.

  • Η θεωρία του Γερμανού γλωσσολόγου Gerhard Rohlfs και Ελλήνων γλωσσολόγων (Χατζιδάκι, Καρατζά, Καραναστάση, Τσοπανάκη, Μηνά κ.ά.), σύμφωνα με την οποία οι ρίζες της διαλέκτου ανάγονται πολύ παλαιότερα, στον αποικισμό της Μεγάλης Ελλάδας τον 8ο αιώνα π.Χ.. Στην ορθότητα της θεωρίας αυτής συνηγορεί ο μεγάλος αριθμός δωρισμών της Κατωιταλικής


Η Ιταλική βουλή έχει αναγνωρίσει τη Γραικάνικη κοινότητα του Σαλέντο ως «εθνική και γλωσσική μειονότητα» με την ονομασία Minoranze linguistiche Griche dell'Etnia Griko-Salentina (Γλωσσική μειονότητα της Γκρικο-Σαλεντίνικης εθνότητας).

Ο δωρικός χαρακτήρας των ελληνικών αποικιών τής Καλαβρίας και της Απουλίας, καθώς και η περιφερειακή θέση τής διαλέκτου σε σχέση με τον υπόλοιπο ελληνόφωνο χώρο, έχουν συμβάλει στη διατήρηση αξιοσημείωτων αρχαϊσμών και δωρισμών, ενώ η συνάντηση με την Ιταλική και με τις τοπικές διαλέκτους της έχει ασκήσει βαθιά επίδραση στο λεξιλόγιο των (λίγων πλέον) φυσικών ομιλητών της


δείγμα της διαλέκτου

Εβώ πάντα σε σένα πενσέω,
γιατί σένα φσυχή μου 'γαπώ,
τσαι που πάω, που σύρνω, που στέω
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ
                                                      (απόσπασμα από το δημοφιλές τραγούδι "Καληνύφτα")

μεταγραφή στα ελληνικά

Εγώ πάντα εσένα σκέφτομαι,
γιατί εσένα ψυχή μου αγαπώ,
και όπου πάω, όπου σέρνομαι, όπου στέκομαι,
στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Ο Ελληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Oι άνθρωποι



Ο Ελληνισμός στην Κάτω Ιταλία - Τα μνημεία

αρχαίος ελληνικός ναός δωρικού ρυθμού στον Τάραντα

                                                  αρχαίο ελληνικό θέατρο Συρακουσών





ο ναός του Απόλλωνα στις Συρακούσες
Ο ναός του Απόλλωνα βρίσκεται στο νησί Ortygia στις Συρακούσες. Θεωρείται ο αρχαιότερος , Δωρικού τύπου ναός, της δυτικής Μεσογείου. Δημιουργήθηκε τον 6ο π.χ. αιώνα από τους Έλληνες αποίκους των Συρακουσών. Στους βυζαντινούς χρόνους, ο ναός μετατράπηκε σε Εκκλησία και στην συνέχεια όταν οι Μουσουλμάνοι κατέλαβαν τις Συρακούσες, ο ναός μετετράπη σε Μουσουλμανικό Τέμενος.




                                                            Το Ηραίο στο Μεταπόντιο


                                                         Η αρχαιοελληνική πόλη Ιμέρα



                                                 


αρχαίος ελληνικός ναός (του Ηρακλέους)  στο Agrigento

O Ναός του Ηρακλέους, δημιουργήθηκε από Έλληνες αποίκους το 500 π.Χ περίπου και βρίσκεται στην περίφημη “Κοιλάδα των Ναών” στο Agrigento της Σικελίας, δίπλα από την είσοδο της πόλης. Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο ναό της Ακράγας με διαστάσεις 67 x 25 μ. Ο ναός ήταν φημισμένος για το εντυπωσιακό άγαλμα του Ηρακλή. Επίσης ένα μεγάλο άγαλμα του Ασκληπιού, ανακαλύφθηκε σε ένα από τα δωμάτια εσωτερικά του ναού


                                                   ο ναός της Αθηνάς στην Ποσειδωνία



                                               ο ναός του Ποσειδώνα στην Ποσειδωνία




                                               ο ναός της Ήρας στην Ποσειδωνία